A post full of RANTS.
Tabi-tabi po.... maglalabas ang ng lintek na utot...
Wag kang "Oo" lang ng "Oo". Sana naman KAHIT MINSAN LANG, iparamdam mo naman na may silbi ka. Na ipingalalaban mo kami. We don't need another messenger. At higit sa lahat hindi namin kailangan ng "kapatas." Matatalino kami sa department namin.
Hindi ako nanghihingi ng sobra-sobra. In the first place, I shouldn't be begging for "it" simply because i have earned "IT" and I am entitled to "IT".
PoooOo+@H!!! Ako ang nagbayo, ako ang nagsaing, iba ang kumain.... darn it!
Ang resignation ko "Now printing.." na ang drama kanina. In fact, I have already signed it. Kung di lang ako napigilan ng mga bakla. Iwan kaya kita sa ere?! Kala mo ba kakayanin ninyo yan ng mag isa kaagad-agad cosnidering na tanga ka naman? Minsang nag utos ka, miski alam ko naman ang gagawin ko, tinanong kita kung pano. Natigagal ka noh? Di mo kasi alam. Nakakahiya ka.
I really hope you are reading this blog dahil gusto kong alaman mo na masahol ka pa sa "bulok na kamatis." Actually, I think may magchu-choo choo na sayo nyan. Naku 'day. Alam ko na ang karakas ni doble-kara. But I don't give a fart. Magmasid-masid kayo. Yun lang ang masasabi ko...
Peste!
Labels: what i feel |
